-
Opowieści z Zielonej Doliny -
„WYOBRAŻNIA
JEST WAŻNIEJSZA OD WIEDZY”
-
ta oto sentencja znanego nam wszystkim Einsteina była motywem
przewodnim podczas realizacji naszego spektaklu. Twórcy teatralni podjęli
wyzwanie, aby właśnie ten spektakl rozwijał w młodym
widzu to,
co
najcenniejsze w życiu dorosłym – kreatywność.
Kreatywność szeroko rozumianą w kontekście radzenia
sobie w codziennym życiu naszego widza i uświadomienie, że
w każdej sytuacji konfliktowej można znaleźć
konstruktywne rozwiązanie.
Spektakl
grany już był w wielu miastach Polski i zebrał znakomite
recenzje. Reżyserowi spektaklu udało się osiągnąć
zunifikowaną formę bajki, jako – świata tajemniczego piękna,
wyrazistych postaci, humoru, zaskakujących zwrotów akcji, a także
dydaktyzmu. Dydaktyzmu wyrażanego nie w formie nudnych
kaznodziejskich sentencji, tylko wartkiej akcji na arenie walki dobra ze
złem.
Czas
trwania spektaklu : 70 minut
Problematyka:
W
przedstawieniu autorzy zajęli się problemem odpowiedzialności
za swoje postępowanie. Celem spektaklu jest pokazanie młodemu
widzowi, że zawsze warto naprawiać swoje błędy.
Treść:
Tata
Muminka przywozi ze swojej kolejnej wielkiej wyprawy barometr. Przez swój
lekkomyślny czyn, ściąga do Doliny Muminków inwazję
Hatifnatów. Lud ten żywi się energią piorunów, a
barometr potrzebny im jest do poszukiwania burzy. W wyniku szalejącego
żywiołu ( burza, pioruny, wichura), w dolinie zostaje
zniszczony lunapark Paszczaka, przez co dzieci nie mają się
gdzie bawić. Wszyscy są bardzo zmartwieni oprócz Paszczaka,
który w końcu znalazł upragniony spokój. Chce zbudować
sobie szklarnię i hodować w niej różnorodne rośliny.
Na drodze do realizacji tego marzenia staje mu Homek ( postać, która
ciągle kłamie i wszystkich próbuje nabrać). Mała Mi
jednak daje ostrą nauczkę Homkowi strasząc go swoimi
opowieściami tak mocno, jak on przestraszył Paszczaka. W
rezultacie, Homek, Mała Mi i dzieci z widowni budują dla
Paszczaka szklarnię, a ten w dowód wdzięczności
odbudowuje dla dzieci lunapark. Wszystko dobrze się kończy.
Tato Muminka chcąc zrewanżować się Paszczakowi ( w
końcu to przez Tatę Muminka była burza w dolinie),
wyrusza wraz z Włóczykijem po sadzonki egzotycznych roślin do
jego nowej szklarni.
Forma i reżyseria:
Reżyserem
jest aktor E.T.M i S. we Wrocławiu Andrzej Wieczorek, który ukończył
Wydział Lalkarski P.W.S.T. we Wrocławiu. Przedstawienie to
łączy w sobie kilka planów – plan żywy, plan lalkowy i
grę w masce. W planie żywym gra Włóczykij – aktor
ubrany w kostium. Postacie Homka i Małej Mi to lalki
antropomorficzne. Lalki o wysokości
140 cm
– animowane przez aktorów. Postacie Muminka, Taty Muminka, Panny
Migotki i Mamy Muminka to przebrani aktorzy, wyglądający dokładnie
tak samo, jak postacie w książce
(
kostium plus maska). W spektaklu występuje 8 postaci.
